31. 03. 08 r. Warszawa.
Kilka dni temu w TVP emitowano film dokumentalny dot. egzorcyzmów „Emilii Rose”, a właściwie Anneliese Michel. Zrobił na mnie wielkie wrażenie, może większe niż sam film „Egzorcyzmy Emilii Rose”, który obejrzałam z Piotrem w kinie.
Film dokumentalny został nakręcony przez przez polskich księży. Udostępniono w nim archiwalne nagrania z przeprowadzonych egzorcyzmów, można było wyraźnie usłyszeć głosy demonów, ich wrzaski i rozmowy. Według watykańskiego egzorcysty, kiedy ludziom ujawniają się demony, wtedy zło właściwie przegrywa. Ich wielką wygraną i władzą nad ludźmi jest fakt, że nikt ich nie widzi i dzięki temu nikt nie wierzy, że istnieją. Kiedy stają się widzialni, wyczuwalni, człowiek zmienia swoją świadomość. Zaczyna wierzyć, a kiedy wierzy w istnienie diabła, zaczyna wierzyć w Boga….
Ten film każdy powinien obejrzeć. Jestem pewna, że tylko nieliczni byliby w stanie go zrozumieć. Współczuje tym wszystkim, którzy stracili wiarę i tym, którzy są zbyt „trzeźwi”, by otworzyć swój umysł i swoje serce. Współczuję Annelisse, rozumiem jej ból i absolutnie podziwiam.
W amerykańskim filmie „Egzorcyzmy Emilii Rose” dowiedzieliśmy czegoś ważnego. Wiemy już dlaczego demony przychodzą o 3.00 w nocy. Jest to w opozycji do 15.00 w południe, czyli godziny śmierci Chrystusa. A więc nasze nocne pobudki o 3.00 to wcale nie przypadek.
Od chwili, kiedy Piotr dowiedział się, że Jezus umarł o 15.00, zaczął się o tej godzinie modlić, nieważnie gdzie był, czy w pracy, czy w sklepie. Wystarczyło mu 5 minut.
02. 04. 08 r. Warszawa.
Wizja. Wszystko dzieje się w powietrzu, w pustej przestrzeni. Jedna wyspa, na której stoją demony odpływa. Piotr pozostaje w próżni i wisi nie wiadomo na czym. Wydaje się, że zaraz spadnie, ale po chwili pod jego stopy podpływa zalana słońcem wyspa z ławeczką. Stawia swoje stopy na trawie i siada na ławeczce.
Uczę się ciągle jak rozszyfrowywać wizje, ponieważ są pełne symboliki i mają swój kod nie jest to takie łatwe. W tym przypadku myślę, że cokolwiek będzie się działo złego, Piotr zawsze dostanie pomoc z Góry.
04. 04. 08 r. Szczecin.
Ostatnio Piotr jest bardzo dręczony nie tylko nocami, ale także w ciągu dnia. Nie zdawałam sobie sprawy, jak bardzo. On nie chce mi nic mówić, ale zauważyłam, że dzieje się coś złego. Kiedy przyjechał do Szczecina był przygnębiony, zmęczony, blady i postarzał się o kilka lat w ciągu zaledwie kilku dni. Przyjechał w piątek i nie chciał nic mówić. Położył mi tylko głowę na kolanach i tak leżał przez pól godziny. Gładziłam jego głowę w milczeniu. Dopiero jak się uspokoił opowiedział co się stało.
Kilka dni temu przyszedł do mnie gacek pod postacią nagiej karykaturalny kobiety. Leżałem w łóżku i zostałem sparaliżowany. Nie mogłem ruszyć ani ręką ani nogą, głową… absolutnie nic. Kobieta miała rude włosy, podeszła do mojego łóżka, a pod jej skórą widziałem białe robale przemieszczające się wzdłuż ciała. Nachyliła się nade mną, a wtedy poczułem jej smród, prawie się udusiłem. Próbowałem się bronić przed nią, ale byłem obezwładniony. Wtedy zacząłem głośno się modlić, chyba krzyczałem. Ona rozpłynęła się. Byłem wykończony.
Opowiadając to płakał, a ja razem z nim, bo czuję bezsilność. Już nie wiem, jak z tym dalej walczyć. Co się wydarzy nie da się przewidzieć. Nigdy nie wiem, czy nadchodzącą noc będzie spokojna, czy nie. Piotr ciągle śpi z zapaloną lampką… , ale przecież nie jest to wyjście.
Z drugiej strony znowu budzi się we mnie sprzeciw, bunt, że nie możemy się tak po prostu poddać, tym bardziej, że mamy niesamowitą pomoc z Góry. Przypomniałam sobie wizje z ławeczką na wyspie…
W każdej wojnie jeśli chce się pokonać przeciwnika, trzeba go dobrze poznać. Postanowiłam to zrobić.
Na drugi dzień znalazłam w internecie www.katolik.pl wywiad z włoskim egzorcystą Gabriele Amorth, bardzo zresztą ciekawy. Według niego szatan też cierpi, bo nie ma możliwości powrotu. Stąd jego nienawiść i zło. Śmieszne… czytając te słowa zrobiło mi się go nawet żal… A kiedy zrobiło mi się go żal, od razu przypomniałam sobie słowa, które Piotr usłyszał niedawno od Homiela, że w walce z szatanem musi być jednoznacznie zdecydowany;
- Piekło jest pełne niezdecydowanych – powiedział.
- Niedługo otrzymasz wielką siłę, bądź cierpliwy.
A więc nie żal, ale bezpardonowa walka. Nie jest to takie proste, myślę… patrząc na wycieńczonego Piotra.
Kluczem do sukcesu w walce jest absolutne zrozumienie i zaakceptowanie, pogodzenie się z tym, że to dzieje się naprawdę. Czytając relacje innych ludzi często spotykam się właśnie z taką postawą psychologiczną, że ludzie to odrzucają. Wolą brać lekarstwa, narkotyki, popadają w alkoholizm czy inne używki tylko po to, by zapomnieć, odepchnąć. Taka ucieczka nie jest wyjściem. Tylko postawienie sprawy jasno i rzeczowo może przynieść sukces w tej walce. Trzeba przysłowiowo po prostu chwycić byka z rogi, albo raczej kozła za rogi i przestać się bać.
Długo dzisiaj rozmawiałam z Piotrem, prosiłam swojego anioła o pomoc, prosiłam Boga o pomoc. Mimo dręczenia (albo dzięki temu) zauważyłam u Piotra drastyczną zmianę w zachowaniu. Jak się okazuje nie tylko ja. Ludzie w jego firmie podkreślają, że emanuje pozytywną energią i sprawia, że obcy ludzie w jego otoczeniu czują się bardziej szczęśliwi i spokojniejsi. Mówią;
- Szefie, jest pan bardziej ludzki.
Gdyby oni wszyscy wiedzieli….
Czytając wywiad z egzorcystą trudno nie mieć wrażenia, że nasz przypadek jest dość wyjątkowy. Trudno go jednoznacznie zaszufladkować. Ciągle mam wrażenie, że jesteśmy jedynie narzędziem w walce między Górą a Dołem.
